1 - دعا بعد از قرائت قرآن .

2- دعا بین اذان و اقامه .

3- دعا هنگام سوختن دل .

4 - دعا هنگام جارى شدن اشک .

ابو بصیر از حضرت صادق - علیه السلام - روایت کرده است که فرمود:

هرگاه دل یکى از شما سوخت ، دعا کند؛ چون قلب تا صاف و پاک نگردد، نمى سوزد.

دعا در حالات مخصوص 

الف - در حال جنگ .

ب - در حال حج .

ج - در حال عمره .

د - در حال مریضى

عیسى بن عبد الله قمى گوید: شنیدم حضرت امام صادق -علیه السلام - مى گوید:

سه نفر دعایشان مستجاب است : اول : حاجى و معتمر (کسى که حج و عمره انجام مى دهد) دوم : جنگ کننده در راه خدا

سوم : مریض ، مبادا متعرض او شوید یا دلتنگش نمایید.

ه - دعاى مریض براى عیادت کننده .

درجات و پاداش مریض 

از رسول خدا - صلى الله علیه و آله و سلم - روایت شده است که فرمود:

مریض چهار خصلت دارد:

اول - گناه برایش نوشته نمى شود (البته در امورى که نسبت به آنها اضطرار دارد).

دوم - خداوند متعال به فرشته فرمان مى دهد که بهترین عملى را که در زمان صحتش انجام مى داد در حال مرض نیز برایش بنویسند.

سوم - هر گناهى که با اعضاى بدنش مرتکب شده ، پاک مى گردد.

چهارم - چه بمیرد و چه زنده بماند، آمرزیده شده است .

- و اذا مرض المسلم کتب الله له کاحسن ما کان یعمله فى صحته ، و تساقطت ذنوبه کما یتساقط ورق الشجر .

یعنى : وقتى مسلمان مریض مى شود، خداوند متعال بهترین عملى را که در زمان صحتش انجام مى داد به حسابش مى نویسد و گناهانش بسان ریزش ‍برگ از درخت مى ریزد.

- و من عاد مریضا فى الله لم یسال المریض للعائد شیئا الا استجاب له .

یعنى : کسى که مریضى را عیادت مى کند، اگر آن مریض برایش دعا کند، مستجاب مى شود.

- و یوحى الله تعالى الى ملک الشمال ان لا تکتب على عبدى شیئا ما دام فى و ثاقى ، و الى ملک الیمین ان اجعل انین عبدى حسنات .

یعنى : خداوند متعال به فرشته جانب چپ اینگونه وحى مى فرستد: مادامى که بنده ام در پناه من است برایش چیزى ننویس و به فرشته جانب راست اینگونه وحى مى کند: براى ناله بنده ام حسنه بنویس .

- و ان المرض ینفى الجسد من الذنوب کما یذهب الکیر خبث الحدید .

یعنى : مرض ، جسد را از گناه پاک مى کند همچنانکه دم آهنگران ، جرمها را از آهن مى زداید.

از حضرت صادق - علیه السلام - مروى است که فرمود:

رسول خدا - صلى الله علیه و آله و سلم - فرمود: تب ، پیش قراول مرگ و زندان خدا در زمین است ، گرماى آن از جهنم مى باشد و همین مقدار گرما بهره مومن از آن آتش است .

تب چه درد خوبى است که سهمیه هر عضو بدن از بلا را به او مى دهد و کسى که بلا نبیند خیرى در او نیست .

وقتى مومن یک مرتبه تب کند، گناهان از او چون برگ درختان پاشیده مى شود، اگر در رختخوابش ناله بزند، ناله هایش سبحان الله است و فریادش لا اله الا الله ، جابجایى مریض در رختخوابش ، مانند آن است که در راه خدا با شمشیرش (دشمنان دین را) مى زند، اگر باقى بماند و بندگى حق کند آمرزیده شده است ، خوشا به حالش !.

تب یک روزه ، کفاره یک سال گناه ات و رنجش تا آن مدت در بدن باقى مى ماند، این رنج کفاره گذشته و آینده است .

منبع با کمی تغییر ات:آیین بندگى و نیایش ( ترجمه ى عدة الداعى )