با رسیدن بهار، طبیعت ردای سبز بر تن می کند و انسان ها را به مهرورزی، گره گشایی و هم گرایی فرا می خواند.

بهار، پیام آور تعادل است و اینکه در سایه تعادل، زندگی زیبا می شود.

با دیدن بهار، رحمت و محبت خداوند را به یاد می آوریم.
بیاد می آوریم چشمه مهر خداوند همواره سرازیر است و اگر ما او و نشانه هایش را فراموش کنیم، او بادگرگونی فصل ها جلوه گری می کند تا شاید دلی به یاد او افتد و چشمی از خواب غفلت بیدارشود.

از امام صادق علیه السلام روایت شده است که فرموده باشند:

«القَلْبُ حَرَمُ اللهِ فَلا تُسْکِنْ فِی حَرَمِ الله غیَرَ الله»؛
«دل حرم خداست، در حرم خدا، غیر خدا را ساکن مکنید.» 
(بحارالانوار 70/25)
آیا ما خانه های دلمان را از آلودگی های خشم , نفرت ? بدبینی ? رنجش ها و کدورت ها پاک کرده ایم؟

قرآن به صراحت نامی از بهار نیاورده ، اما ده ها آیه قرآن به بهار و برکات و جلوه ها و آثار آن اشاره هایی بدیع و روح بخش دارند.

آیاتی که از ابرها، باران، آب ها، گیاهان، درختان، میوه ها و ...دیگر نشانه های طبیعی سخن می گوید، همه در وصف بهار است. شهید مطهری بر این عقیده است که در قرآن 115 بار و بلکه بیشتر به این موضوع اشاره شده است، برای یک هدف بزرگ، یک درس، یک تعلیم و آموختن یک حکمت.اگر چه بهار مدرسه ایست که درس های فراوانی دارد، اما قرآن کریم بهار را بهترین بهانه برای یادآوری دو نکته مهم و محوری قرار داده است:

1-خدا باوری(توحید)

2-معادباوری(قیامت)

برگفته از http://www.porsemanequran.com